ნახეთქი, სორო, ხვრელი:
- „შთაჴდა თავი ჩემი ნ ა პ რ ა ლ ს ა მთათასა“ O, იონა 2,6; „დაჰმალვიდენ... ნ ა პ რ ა ლ ე ბ ს ა კლდეთასა და ჴურელთა“ I, ეს. 2,19; „ნაპრალსა კლდისასა... დაიდგნიან და იქმნიან ბუდჱ თჳსი“ ოქრ.-გურიტ. 225,8.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.