«მსხმო», ნ ა ყ ო ფ ი ს მომტანი, «მონაგები», ნაყოფიანი, მსხმოიარე:
- „ვითარცა ზეთის-ხილი ნ ა ყ ო ფ ი ე რ ი (მ ს ხ მ ო ჲ Ⴀ)“ Ⴂ, ფს. 51,10; „შექმნა ქუეყანაჲ ნ ა ყ ო ფ ი ე რ ი ბიცად“ ფს. 106,34; „დაიმკჳდრნეს... ყოველი ხე ნ ყ ო ფ ი ე რ ი კეთილი საჭმლად“
- M, ნეემ. 9,25; ნ ა ყ ო ფ ი ე რ ა დ დაემკჳდროს იერუსალჱმი“ O, ზაქ. 2,4; „იყო იგი ნ ა ყ ო ფ ი ე რ“ C, — „აქუნდა მ ო ნ ა გ ე ბ ი ფრიად“ მრ. 10,22; „არს ნ ა ყ ო ფ ი ე რ და აღორძინებულ“
- კოლ. 1,6; „ნაყოფი მოსწყჳდა, რომლისავე ხისა ნ ა ყ ო ფ ი ე რ ი ს ა ჲ“ საკ. წიგ. II 136,1.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.