ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ო ობ ოდ ოთ ოკ ოლ ომ ონ ორ ოს ოტ ოფ ოქ ოც ოჭ ოხ ოჲ ოჴ
ორ- ორა ორბ ორგ ორდ ორე ორთ ორი ორკ ორმ ორნ ორო ორპ ორს ორღ ორშ ორც ორძ ორწ ორჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ორგულ-ი

ეჭვიანი, მერყევი, უწრფელო, ფარისეველი:
 
„კაცი ო რ გ უ ლ ი ერესიოტ არს ყოველთა გზათა მისთა“ ფიზ. XVI, 23; „ისმინეთ, შესულებულნო და ო რ გ უ ლ ნ ო“ ფლკტ. 135,19; „ვითარცა იგი ო რ გ უ ლ თ ა ყვიან“ მთ. 6,5; „ნუ მრავლის-მეტყუელ ხართ
ვითარცა ო რ გ უ ლ ნ ი“ მთ. 6,7; „ო რ გ უ ლ იქმნეს სხუანიცა ჰურიანი“ გალატ. 2,13.
See also: გული, ორგულება,ორგულობა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9