ოხრა

1. ხმობა, ბგერა, ყვირილი, «ა(ღ)ქავება»:
    

   „ო ხ რ ი დ ე ს (ა ქ ა ვ დ ე ს G) და შეძრწუნდეს წყალნი მათნი“ ფს. 45,4; „ვითარცა ზღუაჲ ო ხ რ ი დ ე ნ“ ეს. 47,12; „ვითარცა ნესტჳ ო ხ რ ი დ ე ს“ I, იერემ. 48,36; „ვითარცა ქნარი ო ხ რ ი დ ე ს“

   I, ეს. 16,11; „ო ხ რ ი ე დ მაღნარნი“ მრთ. S. ოქრ.-გურიტ. 225,5; „მას (ყურსა) შინა ო ხ რ ი ა ნ ჴმანი შემავალნი“ გრ. ნოს.-კაც. აგებ. 164,2.

2. «ქავილი», «აღძრვა», ხმა, «ბგერა», ყვირილი, ღაღადი, შფოთი:
    

   „შეძრწუნდეს უფსკრულნი დიდძალითა ო ხ რ ი თ ა (ქ ა ვ ი ლ ი თ ა Շ) წყლისაჲთა“ ფს. 76,18; „იყოს... შეკრებაჲ თესლებისაჲ განკჳრვებითა ო ხ რ ი ს ა ჲ თ ა“ ლ. 21,25; „იყო მეყსეულად ზეცით ო ხ რ ა ჲ საქ. მოც. 2,2; „სადა არს ნესტჳ

   ანუ ჴმაჲ ანუ ო ხ რ ა ჲ მისი?“ ფლკტ. 134,32; „აღივსნეს სახლნი მათნი ო ხ რ ი თ ა“ I, ეს, 13,21; „ო ხ რ ა ჲ ღელვათა მისთაჲ შენ დააცხრვე“ Շ,—„ა ღ ძ რ ვ ა ს ა ღელვათა მისთასა შენ დაამშჳდებ“ G, ფს. 88,10; „უკუეთუ იხილე ყოველი

   ო ჴ რ ა ჲ ესე დიდი“ О, III მფ. 20,13; „ო ხ რ ა ჲ ფრიადნი შთამოგორვებულთა ქვათაჲ. pb.,—„ბ გ ე რ ა ჲ განმაკრთობელი და ზულევაჲ კლდეთაჲ“ О, სიბრძ. სოლ. 17,18.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.