დაცინვა, «კიცხევა», «წუნობა», «შეურაცხ-ყოფა», «გმობა»:
- „დაასრულეს ბ ა ს რ ო ბ ა ჲ იგი მის ზედა“ C, – „გ ა ნ კ ი ც ხ ე ს იგი“ DE, მრ. 15,20; „ჰ ბ ა ს რ ო ბ დ ე ს მას“ DE,
- მთ. 27,39; „გ უ ბ ა ს რ ო ბ ე ნ და მწვალებელნი“ მრთ. D, კირ. იერ.-აღდგომ. 118; „ვითარღა ვ ი ბ ა ს რ ვ ი თ ეშმაკთაგან
- და ვერ ვაგრძნობთ“ მ. ცხ. 125; „სადა იყვნენ მაშინ, რომელნი-იგი ეცინიედ და ჰ ბ ა ს რ ო ბ ე დ მოქმედთა კეთილისათა“ მ. სწ.
- 94, 18;„რაჲ ესრე მ ბ ა ს რ ო ბ მე“ pb., – „რაჲსათჳს მ წ უ ნო ბ თ ჩუენ“ I, – „რაჲათჳს შ ე უ რ ა ც ხ-მ ყ ვ ე ნ ი თ ჩუენ“ M,
- II მფ. 19,43. „აზრახეა ჩემი ბ ა ს რ ე ბ ა ჲ?“ Sin. – 6,158r; „ეგერა აწ გესმა ბ ა ს რ ო ბ ა ჲ იგი მისი“ C, – „აჰა ესერა გესმა
- გ მ ო ბ ა ჲ მაგისი“ DE, მთ. 26,65.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page