«თჳთმავალი ლეღოვანი»:
- „ვითარცა ჟ ო ლ ა, რომელი მინდორთა ზედა სიმრავლითა არს“ pb.,— „(მისცა)... ვითარცა თ ჳ თ მ ა ვ ა ლ ი ლ ე ღ ო ვ ა ნ ი ველსა სიმრავლითა“ O, III მფ. 10,27.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.