«ოდესცა», «ვითარცა», როცა; «ოდეს»:
- „რ ა ჟ ა მ ს შეხჳდოდით კარავსა“ О,– „ო დ ე ს ც ა შეხჳდოდით კარვად“ G, ლევიტ. 10,9; „რ ა ჟ ა მ ს (ვ ი თ ა რ ც ა DE) მიეახლნეს“ მთ.21,1; „რ ა ჟ ა მ ს მართლუკუნ იქცენ ყოველნი მტერნი ჩემნი“ ფს. 9,4;
- „რ ა ჟ ა მ ს აღჴდა იგი ნავსა“ მთ. 8,23; „რ ა ჟ ა მ ს შევიდა იგი სახიდ“ C,—„ო დ ე ს შევიდა იგი სახიდ“ DE მრ. 7,17.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.