რისუვა

1. გაკრეჭა:
    

   „აღვალს თამნად რ ი ს უ ვ ა დ ცხოვართა თჳსთა“ O, დაბ. 38,13; „რ ი ს უ ა ვ ს ნაბალ... საცხოვართა თჳსთა“ Ο, I მფ. 25 4.

2. კრეჭა:
    

   „რ ი უ ვ ა ჲ არს მწყემსთა მათ შენთაჲ საცხოვარისა მის შენისაჲ“ Ο, I მფ. 25,7.

   See also: განრის(უ)ვა, მორისვა, მრისუველ-ი, ნარისუავ-ი, ნარისუევ-ი, ნარისუელ-ი, ურისუველ-ი
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.