რღუევა

1. მღვრევა.
   See also: აღრღუევა
2. დამხობა, დაქცევა:
    

   „იგინი აშჱნებდენ და მე ვ ა რ ღ უ ე ვ დ ე“ О, მალ 1,4; „თხზავნ მას და ა რ ღ უ ე ვ ნ“ მ. ცხ. 116r“; „იგი საფლავსა შინა ი რ ღ უ ე ვ ი ს“ მ. სწ. 223,5.

   „რ ღ უ ე ვ ი ს ა მუნ ყოფილისა ფიცით აღუთქუა ღმერთმან მოსეს“ იპ. რომ.-კურთხ. მოს. 122,3.

   See also: გამორღუევა, განრღუევა, დამარღუეველ-ი, დარღუევა, დარღუეულობა, დასარღუეველ-ი, გარდარღუევა, ზღუდე-დარღუეულ-ი, მარღუ, მორღუევა, შთამორღუევა, ჩამორღუევა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.