საარება

1. «ტანჯვა», წვალება:
    

   „ვ ი ა რ ე ბ ი ალსა მას შინა“ C,—„ვ ი ტ ა ნ ჯ ე ბ ი მე ალითა ამით ცეცხლისაჲთა“ DE, ლ. 16,24; „დიდად ა ა რ ნ ე ს“ თომა მოც. 20,3.

2. ტანჯვა, გვემა, ცემა:
    

   „გულისხმა-ყავნ დამტკიცებაჲ ამის ს ა ა რ ე ბ ი ს ა გ ა ნ მჴსნელისა ჩუენისაჲ“ საკ. წიგ. II 16,21; „ს ა ა რ ე ბ ა ჲ გელის შენ" ბაბ. 45,28; „ს ა ა რ ე ბ ა ს ა შინა მოვწყდეთ, ცხორებით ვცხონდეთ“ H—341,739.

3. აღთქმა
   See also: აღმსაარებელ-ი, აღსაარება, აღსარება
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.