(საბნისა):
- „დედაკაცსა მას აქუნდა ორი ს ა ბ ა ნ ი ტილოჲსაჲ“ Sin —11,159v; „დაებურა პირი მისი ს ა ბ ნ ი თ ა მით“ Sin. —11,161r; „ბრძანა ს ა ბ ა ნ თ ა ჲ ც ა მათ დაფენაჲ“ Sin. —11,160r;
- „მოიღეს ს ა ბ ნ ე ბ ი ც ა და არდაგები და ნელსაცხებელი... და შემურეს გუამი წმიდისაჲ მის“ Sin. —11, 163r.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.