სადგმელ-ი

1. საკერებელი:
    

   „დაადგის ს ა დ გ მ ე ლი ნახევისა უმურკველისაჲ“ მთ. 9,16.

2. სადგომი, დასადგმელი, დასახურავი:
    

   „ს ა დ გ მ ე ლ ი ფერჴთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა“ M, I ნშტ. 28,1; „დადგეს ს ა დ გ მ ე ლ ს ა თჳსსა“ A—646 II ნშტ. 30,16; „რომელნი იქმან ს ა დ გ მ ე ლ ე ბ ს ა

   ყოველსა თავსა ყოვლისა ჰასაკისასა გარდაქცევად სულთა“ Ο, ეზეკ. 13,18.

   See also: დგმა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.