სრულება, მოუკლებლობა, სისავსე:
- „უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და ს ა ვ ს ე ბ ა ჲ მისი“ I კორ. 10,26; „ჩემი არს ყოველი სოფელი ს ა ვ ს ე ბ ი თ უ რ თ მისით“ ფს. 49,12; „საქმე პირუტყუთაჲ (არს) მარადის
- მუცლისა ს ა ვ ს ე ბ ა ჲ“ A—35,103v; „აღიძარნ ზღუაჲ ს ა ვ ს ე ბ ი თ უ რ თ თჳსით“ ფს. 97,7; „ს ა ვ ს ე ბ ი ს ა მისისაგან მოვიღეთ ჩუენ ყოველთა მადლი მადლისა წილ“
- ი. 1,16; „ოხრიდეს ზღუაჲ ს ა ვ ს ე ბ ი თ უ რ თ“ M, I ნშტ. 16,32; „რომელთა საზრდელი და სამოსელი ს ა ვ ს ე ბ ი თ აქუნდა“ სჰკ. 83,16.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page