( -
[

ს- სა სე სთ სი სკ სლ სმ სნ სო სპ სრ სტ სუ სფ სქ სყ სძ სწ სხ სჯ სჳ სჴ
საა საბ საგ სად საე სავ საზ სათ საი საკ სალ სამ სან საპ სარ სას სატ საუ საფ საქ საღ საყ საშ საჩ საც საძ საწ საჭ სახ საჯ საჲ საჴ

სათნო

«მითუალული», მოსაწონი, მისაღები, შესაწყნარებელი, კარგი:
 
„ს ა თ ნ ო ჲ შესწირეთ თქუენ“ pb.,—„მ ი თ უ ა ლ უ ლ ი თქუენი ამსხუერპლეთ“ C, ლევიტ. 19,5; „აღნათქუემი შენი მან ს ა თ ნ ო იყავნ“ ფს. 19,4; „ს ა თ ნ ო მეფისა—მსახური გონიერი“
О, იგ. სოლ. 14,35; „განიცდიდა... ს ა თ ნ ო ს ა წესსა ღმრთის-მსახურებისასა“ დ. დ. 124,28; „რაჲ-იგი ს ა თ ნ ო იყოს შენ წინაშე, იგიცა ვყოთ“ О, IV მფ. 10,5; „იტყოდა, რაჲთამცა
ს ა თ ნ ო ეყო ღმერთსა“ შუშ. XIII 11.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9