
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

საკიცხელ-ი, საკიცხველ-ი

«საძაგელი», «საცინელი»; სასაცილო, დასაცინელი:

„შემრაცხე მე ს ა კ ი ც ხ ე ლ ა დ მათდა“ G,–„შემრაცხეს მე ს ა ძ ა გ ე ლ ა დ მათდა“ G, ფს. 87,9; „ვიქმნენით ჩუენ... ს ა კ ი ც ხ ე ლ გარემოჲსთა ჩუენთა“ ფს. 78,4;
„ს ა კ ი ც ხ ე ლ იქმნეს ღმერთნი“ ფლკტ. 158,9; „მიწაჲ გარდაისხთ ს ა კ ი ც ხ ე ლ ა დ თქუენდა“ О, მიქ. 1,10; „ს ა კ ი ც ხ ე ლ ი თ ა შიშითა დასნეულდეს“ О,—
„ს ა ც ი ნ ე ლ ი თ ა შიშითა დასნეულდებოდეს“ pb., სიბრძ. სოლ. 17,8; „საბასრავ და ს ა კ ი ც ხ ვ ე ლ კაცთა“ მ. ცხ. 453v; „ს ა კ ი ც ხ ე ლ იქმნა აპოლონი“ ფლკტ.
144,33; „ს ა კ ი ც ხ ე ლ იყვნენ მისანნი“ О,—„ს ა ც ი ნ ე ლ იქმნენ მისანნი“ pb., მიქ. 3,7; „ს ა კ ი ც ხ ე ლ ა დ იყვნენ პირსა ზედა ქუეყანისასა“ I, იერემ. 8,2.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.