«საუნჯე», «სიწმიდე», განძი, საჭურჭლე, ქონება, ფასი, სასყიდელი:
- „მოიღო შენ ს ა ფ ა ს ე ცათა შინა“ C, —„გაქუნდეს ს ა უ ნ ჯ ე ცათა შინა“ DE, მრ. 10,21; „ს ა ფ ა ს ე დ უფლისად შეიღოს“ M,—„ს ა უ ნ ჯ ე დ უფლისა შეიღეთ“
- G, ისუ ნ. 6,19; „დადებად ს ი წ მ ი დ ე სა (ს ა ფ ა ს ე თ ა C)“ მთ. 27,6; „ამას სიტყუასა ეტყოდა სახლსა მას შინა ს ა ფ ა ს ი ს ა ს ა“. ი. 8,20; „ნეშტი იგი
- მიეც დამარხვად ს ა ფ ა ს ე ს ა , სახლსა სამეუფოსა“ O, II ეზრა 7,20; — „ს ა ფ ა ს ე თ ა სიბრძნისათა არიან იგავნი მეცნიერებისანი“ O, ზირ. 1,31; „ს ა ფ ა ს ე ნ ი
- შენნი აღსაჭრელად მივსცნე“ O, იერემ. 17,3; „მოიღეს ათეული იფქლისაჲ... ს ა ფ ა ს ე დ სახლსა უფლისასა“ I, ნეემ. 13,12; „არა ითხოვე სიმდიდრე ს ა ფ ა ს ე თ ა ჲ"
- M, II ნშტ. 1,11; „წარიღეს ყოველი ს ა ფ ა ს ე, რაოდენი პოვეს სახლსა შინა მეფისასა“ M, II ნშტ. 21,17; „მოიღო კისაკი იგი ყოვლითა მით ს ა ფ ა ს ი თ ა“ H—341,17;
- „ყავთ თავისა თქუენისა ს ა ფ ა ს ჱ, რომელი არა დაძუელდეს“ ლ. 12,33; „მისცა ს ა ფ ა ს ჱ მწერალსა“ მ. ცხ. 63v; „თჳსითა ს ა ფ ა ს ი თ ა იყიდნეს“ ი.-ე. - 20,13;
- „ნახევარი ს ა ფ ა ს ი ს ა თჳსისაჲ ეკლესიასა შეწირის“ ი.-ე. 41,27; „საუნჯენი თჳსნი აღავსნა ს ა ფ ა ს ი თ ა“ მ. სწ. 222,32.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.