ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ს ს- სა სე სთ სი სკ სლ სმ სნ სო სპ სრ სტ სუ სფ სქ სყ სძ სწ სხ სჯ სჳ სჴ
საა საბ საგ სად საე სავ საზ სათ საი საკ სალ სამ სან საპ სარ სას სატ საუ საფ საქ საღ საყ საშ საჩ საც საძ საწ საჭ სახ საჯ საჲ საჴ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

საქანელ-ი

ნიაღვარი; «გარდამოსაქანელი»:
 
„გუეკუეთნენ თუ ს ა ქ ა ნ ე ლ ნ ი მდინარეთანი“ მ. ცხ. 34v; „ს ა ქ ა ნ ე ლ ნ ი იგი მდინარეთა სასტიკთანი დასწყდენ და განჴმენ“ მ. სწ. 124,5; „განგიხუნე თქუენ ს ა ქ ა ნ ე ლ ნ ი ცისანი“
G,—„განგიხუნე თქუენ გ ა რ დ ა მ ო ს ა ქ ა ნ ე ლ ნ ი ცისანი“ О, მალაქ. 3,10.
See also: ქანება, შთასაქანელ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9