საქმე

1. ქმნა, კეთება, «ყოფა»:
    

   „ესე ჯერ-იყო ს ა ქ მ ე დ“ DE,—„ესე გიღირდა ყ ო ფ ა დ“ C, მთ. 23,23; „შეკრბეს... ს ა ქ მ ე დ“ საქ. მოც. 4,28; „ს ა ქ მ ე დ სცა მას სახლი საფასჱ

   ეზოსა სახლისა უფლისასა“ О, ნეემ.13,7; „ექუსნი დღენი არიან, რომელთა შინა ჯერ-არს ს ა ქ მ ე“ ლ. 13,14;).„ვისწრაფოთ ს ა ქ მ ე დ საქმესა“

   მ. სწ. 32,15.

2. კეთილის(ა)-საქმე, ქველის-საქმე, ქუეყანის-საქმე, შესაქმე, ძჳრის-საქმე, ჴელთ-საქმე.
   «ნაქმარი», «საქმარი», ქმნა, «ნაქმნევი»; რამე ამბავი:
    

   „რაჲ-მე იყოს... ს ა ქ მ ე მისი?“ M, —„რაჲ იყოს... ნ ა ქ მ ა რ ნ ი მისნი?“ მსჯ. 13,12; „ს ა ქ მ ე ნ ი მათნი“ G,—„დაცვაჲ... ს ა ქ მ ა რ თ ა მათთაჲ“ pb., რიცხ. 3,36;

   „რაჲთა ხედვიდენ ს ა ქ მ ე თ ა თქუენთა“ მთ. 5,16; „არა იტყოდის პირი ჩემი ს ა ქ მ ე ს ა კაცთასა“ ფს. 16,4; „ს ა ქ მ ე ს ა ვიქმ მე“ О, ამბ. 1,5; „ჰქმენ საკჳრველნი

   ს ა ქ მ ე ნ ი“ О, ეს. 25,1; „არა იპოვა სარცხჳნელი ს ა ქ მ ჱ მის თანა“ О, დან. 13,63; „ვისა მიმართ ს ა ქ მ ე გიც?“ ფოკა 345,2; „უთხრა დავითს ყოველი იგი ს ა ქ მ ე

   ბრძოლისაჲ მის“ О, II მფ. 11,18; „ამაონი არიან სა ქ მ ე ნ ი ნამღერნი“ pb., — ცუდ (ცუდად O) არიან ნ ა ქ მ ნ ე ვ ნ ი იგი საკიცხელნი“ I, იერემ. 10,15.

   See also: ქმნა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.