 |
 | |
საა საბ საგ სად საე სავ საზ სათ საი საკ სალ სამ სან საპ სარ სას სატ საუ საფ საქ საღ საყ საშ საჩ საც საძ საწ საჭ სახ საჯ საჲ საჴ
საყუარელ-ი
ეშმაკთ-საყუარელი.
«მოყუარე», «მეგობარი»:
- „ესე არს ძჱ ჩემი ს ა ყ უ ა რ ე ლ ი“ მთ. 3,17; „რაჲთა იჴსნნე ს ა ყ უ ა რ ე ლ ნ ი (მ ო ყ უ ა რ ე ნ ი Շ) შენნი“ G, ფს. 59,7; „ს ა ყ უ ა რ ე ლ ს ა ძმასა...
- ჩემსა... გიკითხავ“ რიფს. 166,10; „მსაჯულმან მან მოუწოდა ყოველთა ს ა ყ უ ა რ ე ლ თ ა თჳსთა“ B,— „მოუწოდა ყოველთა მ ე გ ო ბ ა რ თ ა მისთა მთავარმან“
- A, სბსტ. 127,4; „ხოლო მე, ს ა ყ უ ა რ ე ლ ნ ო... გზასა წარვალ საუკუნესა“ შუშ. XVII 18.
See also: ყუარება, ყუარობა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |