
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

საყუენელ-ი, საყჳნელ-ი

«მახჳლი», სამართებელი:

„მივიდეს ს ა ყ უ ე ნ ე ლ ი ყოველთა ზედა ასოთა მათთა“ G,— „მოვლის მ ა ხ ჳ ლ მ ა ნ ყოველთა ასოთა მათთა“ pb., რიცხ. 8,7; „დაჰყჳნოს უფალმან
ს ა ყ ჳ ნ ე ლ ი თ ა მით დამთრვალითა“ I, ეს. 7,20; „მოიღე შენდა მახჳლი ლესული უფროჲს ს ა ყ ჳ ნ ე ლ ი ს ა (ს ა ყ უ ე ნ ე ლ ი ს ა O)
მკუეცარისა“ I, ეზეკ. 5,1.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.