«საცო», «საჴუმილავი»:
- „სცევდით ს ა ც ა ვ თ ა უფლისათა“ G,— „სცვიდეთ ს ა ც ო ს ა მას ღმრთისასა“ О, ლევიტ. 8,35; „სცვიდენ საცავთა მისთა“ G,–
- „დაიცვენ ს ა ჴ უ მ ი ლ ა ჳ ი მისი“ pb., რიცხ. 3,7; „რომელნი სცვენ საცავსა მას საკურთხეველისასა“ О, ეზეკ. 40,46.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.