ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
გ გ- გა გბ გდ გე გვ გზ გი გლ გმ გნ გო გრ გუ გძ გჳ
გაბ გაგ გად გაე გავ გაზ გათ გაკ გალ გამ გან გაპ გარ გას გატ გაუ გაფ გაქ გაღ გაყ გაშ გაც გაძ გაწ გაჭ გაჯ გაჲ გაჴ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

გამოქმნა

ქმნა, კეთება; გამოკვეთა, გამოთლა:
 
„შუბლი იგი უშუერადრე გ ა მ ო უ ქ მ ნ ი ე ს ჴელოვანთა მათ“ ფლკტ. 150,30; „მოიღო თიჴაჲ და შეზილა და გამოქმნა დედაკაცად“ მ. ცხ. 132v; „გ ა მ ო ქ მ ნ ა იგი გამოწერით“ გამოსლ. 32,4; „გ ა მ ო ქ მ ნ ე ნ თავისა შენისა ფიცარნი ქვისანი“ გამოსლ. 34,1. „ხატნი იგი, გ ა მ ო ქ მ ნ უ ლ ნ ი ქვისანი, დამუსრნა“ ლონგ. წამ. 440.
See also: ქმნა
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9