
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

სჳნ(ი)დის-ი

გული, გონება, «იჭუ»:

„ვისჯებოდე ს ჳ ნ ი დ ი ს ი ს ა გ ან ჩემისა“ მ. ცხ. 112v; „ადგილი არს მყუდროჲ, რომელსა შინა განისუენებს ს ჳ ნ დ ი ს ი“ მ. ცხ.
220v; „დაპყრობითა ს ჳ ნ დ ი ს ი ს ა ჲ თ ა“ pb., — „შეიწრებულ არნ იგი ი ჭ ჳ თ ა თჳსითა“ О, სიბრძ. სოლ. 17,10.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973