«შუენიერება», სილამაზე, მოხდენილობა:
- „ს ი კ ე თ ე სახლისა შენისაჲ განყოფად ნატყუენავისა“ Ⴀ,— „შ უ ე ნ ი ე რ ე ბ ი თ ა სახლისაჲთა განყოფად ნატყუენავისა“ Ⴂ, ფს. 67,13; „ნუ გერევინ ს ი კ ე თ ჱ გულის-თქუმისაჲ“ O, იგ. სოლ. 6,25; „ს ი კ ე თ ე მ ა ნ
- გაცთუნა შენ“ O, დან. 13,56; „შუენიერ არსა ს ი კ ე თ ი თ ა“ ფლკტ. 149,3; „ს ი კ ე თ ე მცირითა სალმობითა დაჭნეს“ ფლკტ. 14O,2; „შენ ხარ... გჳრგჳნ ს ი კ ე თ ი ს“ O, ეზეკ. 28,12; „ნუ განიცდი ს ი კ ე თ ე ს ა
- მას სხჳსასა“ O, ზირ. 9,8; „ს ი კ ე თ ე მ ა ნ სისპეტაკისა მისისამან მოაგრგინის თუალთა“ O, ზირ. 42,20; „შუენიერებაჲ ს ი კ ე თ ი ს ა ჩემისაჲ დააბნელა“ შუშ. XVI 34.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.