«სიდიდე», სიდიადე, ქონება, შენაძენი, «ძალი», პატივი:
- „ს ი მ დ ი დ რ ი ს ა (ს ი დ ი დ ი ს ა Ⴂ) მისისაჲ (უფლისაჲ) არა არს დასასრულ“ ფს. 144,3; „ცნობილი შორის ს ი მ დ ი დ რ ე ს ა და სიმცირესა“ გრ ნაზ.-შობ. 297,29; „თუალნი მისნი
- ვერ განძღებიან ს ი მ დ ი დ რ ი თ ა“ O, ეკლ. 4,8; „კაცსა, რომელსა მოჰსცეს მას ღმერთმან ს ი მ დ ი დ რ ჱ და ნაყოფი და დიდებაჲ“ O, ეკლ. 6,2; „არასადა მიიცვალების ს ი მ დ ი დ რ ი თ
- სიგლახაკედ“ მ. სწ. 112, 11; „საცთურმან ს ი მ დ ი დ რ ი ს ა მ ა ნ შეაშდვის სიტყუაჲ იგი“ მთ. 13,22; „ნუცა იქადინ მდიდარი ს ი მ დ ი დ რ ი თ ა თჳსითა“ O, მფ. 2,10; „უმჯობეს არს
- სახელი კეთილი, ვიდრე ს ი მ დ ი დ რ ე ს ა მრავალსა“ O, იგ. სოლ. 22,1; „ს ი მ დ ი დ რ ე ს ა მეფეთასა შჭამდე შენ“ I, ეს. 60,16; „წარვაგე ჩემი ს ი მ დ ი დ რ ჱ ბოროტად მეცნიერთა
- კაცთა თანა“ ი. მოც. 84,5; „მუნ ს ი მ დ ი დ რ ე, ხოლო აქა ნაკლულევანება“ მ. ცხ. 329r; „მივსცე ყოველი ს ი მ დ ი დ რ ე (ძალი pb.) ამის ქალაქისაჲ“ I, იერემ. 20,5; „დიდებაჲ და
- ს ი მ დ ი დ რ ჱ და ძლიერებაჲ შთააცუ მას“ იპ. რომ.-კურთხ. მოს. 194,8.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.