ტანჯვა

1. «გუემა», «არება», «დასჯა», ცემა:
    

   „მათგანი ს ტ ა ნ ჯ ნ ე თ“ DE, — „მათგანნი ჰ გ უ ე მ ნ ე თ“ მთ. 23,34; „რომელნიმე ტ ა ნ ჯ ნ ე ს“ DE,— „რომელნიმე გ უ ე მ ნ ე ს“ C, მრ. 12,5; „ვ ი ტ ა ნ ჯ ე ბ ი მე ალითა ამით ცეცხლისაჲთა“

   DE, — „ვ ი ა რ ე ბ ი ალსა მას შინა“ C, ლ. 16,24; „შენ ი ტ ა ნ ჯ ე ბ ი“ DE,— „შენ მანდა ი ა რ ე ბ ი“ ლ. 16,25; „არა გაქუს ჴელმწიფებაჲ ტ ა ნ ჯ ვ ა დ ჩუენდა“ A, — „არავინ მოგცა შენ ყოფაჲ, ვითარმცა

   ესრეთ დ ა გ უ ს ა ჯ ე ნ“ B, სბსტ. 128,15; „გ ტ ა ნ ჯ ო შენ მრავლითა და დიდითა ტ ა ნ ჯ ვ ი თ ა“ ფლპ. მოც. 3,25; „უგუნური ი ტ ა ნ ჯ ო ს-ღ ა, ვერ აგრძნეს“ იგ. სოლ. 17,10; „ტ ა ნ ჯ ნ ა

   იგინი ღელეთა შიდა“ M, მსჯ. 5,14; „ვითარმცა ტ ა ნ ჯ ნ ე ს იგინი“ საქ. მოც. 4,21; „აქა ვიტანჯო და მუნ განვისუენო“ შუშ. IX 27.

2. «საშჯელი», გვემა, ცემა, დასჯა:
    

   „მასვე ტ ა ნ ჯ ვ ა ს ა (ს ა შ ჯ ე ლ ს ა DE) შინა ხარ“ ლ. 23,40; „წყალი შენი ჭირით და ტ ა ნ ჯ ვ ი თ სუ“ Ο, ეზეკ. 12,18; „ტანჯა ღმერთმან ფარაო ტ ა ნ ჯ ვ ი თ ა დიდითა და ბოროტითა“ Ο, დაბ. 12,17;

   „გსწავლიდა თქუენ ტ ა ნ ჯ ვ ი თ ა“ Ο, III მფ. 12,11; „გწადის, ვითარმცა უძჳრესნი ტ ა ნ ჯ ვ ა ნ ი შეგემთხჳნეს“ ფლკტ. 142,4; „ვითარცა... ტ ა ნ ჯ ვ ა ჲ ცხენსა და დეზი ვირსა“ Ο, იგ. სოლ. 26,3.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.