
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

ტჳრთ-ი

«აღსაგებელი», ასაკიდებელი:

„ტ ჳ რ თ ი ჩემი მცირე არს“ მთ. 11,30; „ნუ აღიდებთ (აღიკიდებთ I) ტ ჳ რ თ თ ა დღეთა შაბათთასა“ О, იერემ. 17,21; „კარაულნი
ეგე ტ ჳ რ თ ი თ უ რ თ...“ I,—„კაჰრაულნი ეგე ა ღ ს ა გ ე ბ ე ლ ი თ უ რ თ (რაჲ არიან?)“ О,— „ვითარცა ტ ჳ რ თ ი მძიმე
დამიმძიმდა ჩემ ზედა“ ფს., 37,5; „ხვალისაგან გარდასდებდეს ტ ჳ რ თ ს ა“ საქ. მოც. 27,18. „იყიდე მით ორი ტჳრთი შეშაჲ ჴმელი“
Sin. —11,249r.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973