უფრო ადვილი, იოლი:
- „რაჲ უ ა დ ვ ი ლ ე არს?“ მთ. 9,5; „უ ა დ ვ ი ლ ე ს არს მანქანის საბელი ჴურელსა ნემსისასა განსლვად“ ლ.18,25; „უ ა დ ვ ი ლ ე ს ა ზომთ-საბლისაჲ... განსლვაჲ“ მთ. 19,24; „უ ა დ ვ ი ლ ე ს მ ც ა იყო, ქვაჲ ფქვისაჲ
- დამოეკიდა ყელსა მისსა“ C, ლ. 17,2.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.