ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უად უაზ უან უარ უაღ უახ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

უაზნო

adv.
უტომო, არათავისუფალი:
 
„უ ა ზ ნ ო ნ ი იგი სოფლისანი და შეურაცხნი გამოარჩინა ღმერთმან“ I კორ. 1,28; „მსგავსად მისვე სახისა... აზნაურნი და უ ა ზ ნ ო ნ ი სოფლისა ქართლისანი მოვიდეს“ შუშ. XVII 7; „მას სიბრძნესა ვაქებ... რომლისა მიერ უ ა ზ ნ ო ნ ი იდიდნეს“ A—92, 290.
See also: აზნა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9