ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უბა უბე უბი უბნ უბო უბრ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

უბადო

უბედური, საწყალი, საცოდავი:
 
„აწ მე, უ ბ ა დ ო მ ა ნ ამან, რაჲ-მე ვყო?“ ანდ.-ანატ. 208,14; „უ ბ ა დ ო ო და უგულისჴმოო“ შუშ. XIII 4; „უ ბ ა დ ო იქმნა ყოველი ქუეყანაჲ“ I, იერემ. 4,20; „ნუ უ ბ ა დ ო იქმნები და ნუ სცთები“ ფლკტ. 1136,16.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9