
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

უბადრუკ-ი

უბედური, საწყალობელი, საბრალო:

„განიყვანეთ ჩემგან უ ბ ა დ რ უ კ ი ეგე“ ფლკტ. 141,36; „რომელი საქმე შემემთხჳა მე უ ბ ა დ რ უ კ ს ა" ვარ. 919; „აღლაღნების უ ბ ა დ რ უ კ ი“ მ. ცხ. 17v; „საწყალობელ იქმნა უ ბ ა დ რ უ კ ი
ვარსქენ“ შუშ. II 17; „რაჲ-ესე მყის იქმნა ჩემ ზედა, უ ბ ა დ რ უ კ ი ს ა“ საკ. წიგ. II 53,12; „მწარედ წარჰჴდა უ ბ ა დ რ უ კ ი იგი სული“ ი.-ე. 46,24.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.