ზარმაცი, არაგულმოდგინე, დაუდევარი, უნაღვლელი, გულდაუდებელი, უქმი:
- „რომელნი-იგი პირველ უ დ ე ბ იყვენით“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 100,10; „უ დ ე ბ და ურგებ არს იგი შენდა“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 109,38; „ყოველნი მოძილ ვართ, ყოველნი მედგარ ვართ და უ დ ე ბ“
- საკ. წიგ. II 52,1; „ყოვლისავე რაჲს კეთილისა საქმისა უ დ ე ბ და მცონარ“ მ. ცხ. 32v; „მცირედ შემდგომად ვიხილე ძმაჲ იგი უ დ ე ბ ი ფრიად მოსწრაფედ“ ლიმ. 4,5; „უ დ ე ბ ვართ და მცონარ“ მ. სწ. 225,6.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page