სიზარმაცე, სიზანტე, «მოცალეობა»:
- „ყოველივე დაუტევიან უ დ ე ბ ე ბ ა ჲ“ მრთ. C, ოქრ.-მარხ. და იონ.; „დაუტევიან უ დ ე ბ ე ბ ა ჲ და განეკრძალნიან შიშსა“ მრთ. S. ოქრ.-მარხ. და იონ. 100,15; „უ დ ბ ე ბ ა ს ა ვჰმსახურებდი“
- იზტ. 119,4; „უ დ ე ბ ე ბ ი თ ა მოვალთ სიმდაბლედ“ მ. ცხ. 125v; „რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ უ დ ე ბ ე ბ ი ს ა თ ჳ ს ჩუენისა ცხორებისა?“ საკ. წიგ. II 53,7; „რომელნი უ დ ე ბ ე ბ ი თ ცხონდებიან
- სოფელსა შინა“ ლიმ. 60,13; „რომელი სდევნიდეს უ დ ე ბ ე ბ ა ს ა, აღივსოს სიგლახაკითა“ pb., ― „რომელი შეუდგეს მ ო ც ა ლ ე ო ბ ა ს ა არ აღივსოს იგი სიგლახაკითა“ Ο, იგ. სოლ. 28,19;
- „განაღჳძენით სულნი თქუენნი ძილისა მისგან მცონარებისა და მოწყინებისა და უ დ ე ბ ე ბ ი ს ა“ მ. სწ. 97,29.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.