ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უკა უკე უკი უკლ უკმ უკნ უკრ უკუ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

უკაცურ-ი

უკაცრიელი, დაუსახლებელი:
 
„ვალნ იგი უვალთა ადგილთა და უ კ ა ც უ რ თ ა და ძნელთა ღადოთა“ მ. ცხ. 175v; „შეაცთუნნეს იგინი სლვად უვალთა და უ კ ა ც უ რ თ ა ადგილთა“ მ. ცხ. 377r.
See also: კაც-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9