
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

უკეთეს-ი

«უმჯობესი», უფრო კარგი, მშვენიერი:

„უ კ ე თ ე ს იყო მისა“ DE, —„უ მ ჯ ო ბ ე ს იყო მისა“ C, მრ. 14,21; „არა უ კ ე თ ე ს ხარ“ ბაბ. 45,25; „კეთილთა უ კ ე თ ჱ ს (არიან)“ მრთ. S, კ. იერ.-აღდგ. 167,34; „ჭამე უდარესი და დაუტევე უ კ ე თ ე ს ი“ მ. ცხ. 34r;
„უ კ ე თ ე ს არს სიბრძნჱ უფროჲს ჭურისა საბრძოლისა“ О, ეკლ. 9,18; „ძჱ იგი შენი უ კ ე თ ე ს ი, რომელი შენ გიყუარდეს, მახჳლითა დაეცეს“ I, ეს. 3,25; „(არიან) კეთილთა უ კ ე თ ე ს“ Ath.—11,122r.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973