
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

უკუანაჲსკნელ

adv.

«შემდგომად ამისა, მერმე», «უკანაჲსკნელ-ღა», ბოლოს:

„უ კ უ ა ნ ა ჲ ს კ ნ ე ლ მოვიდეს“ C, — „შ ე მ დ გ ო მ ა დ ა მ ი ს ა, მ ე რ მ ე მოვიდეს“ DE, მთ. 25,11; „უ კ უ ა ნ ა ჲ ს კ ნ ე ლ ყოველთასა“ DE, — „უ კ უ ა ნ ა ჲ ს კ ნ ე ლ-ღ ა ყოველთა“
C, მთ. 22,27; „უ კ უ ა ნ ა ჲ ს კ ნ ე ლ შეემშია“ მთ. 4,2; „უ კ უ ა ნ ა ჲ ს კ ნ ე ლ ჰპოვო განსასუენებელი იგი მისი“ О, ზირ. 6,28.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.