 |
 | |
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უმანკოება
«უბიწოება», უცოდველობა, გულწრფელობა:
- „მისაჯე მე, უფალო, სიმართლითა ჩემითა და უ მ ა ნ კ ო ე ბ ი თ ა ჩემითა ჩემდამო“ G,— „მისაჯე მე, უფალო, სიმართლითა შენითა და უ ბ ი წ ო ე ბ ი თ ა შენითა ჩემდამო“ Շ,— ფს. 7,9;
- „იხილა ღმერთმან... უ მ ა ნ კ ო ე ბ ა ჲ. იგი ბერისაჲ“ მ. ცხ. 156v; „იცის უფალმან უ მ ა ნკო ე ბ ა ჲ ჩემი“ О, იობ 31,6; „უ მ ა ნ კ ო ე ბ ი თ ა იტყჳს იგი ამას და უმეცრებითა“ მ. ცხ.
- 392v; „მსახურად შეიწყნარნა ბერძენნი უ მ ა ნ კ ო ე ბ ი თ და სიწრფოებით“ ი.-ე. 51,15.
See also: მანკ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |