«გარდარეული», «დამეტებული», უფრო მეტი:
- „იგინი უ მ ე ტ ე ს ღაღადებდეს“ მთ. 27,23; „ამათ მიიღონ უ მ ე ტ ე ს ი სარჩელი“ ლ. 20,47; „ამას პატივსა უ მ ე ტ ჱ ს ს ა მივსცემ“ I კორ. 12,23; „რომელი მაქუს (სიყუარული) უ მ ე ტ ჱ ს ი
- (გ ა რ დ ა რ ე უ ლ ი var.) თქუენდა მიმართ“ II კორ. 2,4; „უ მ ე ტ ე ს განმტკიცნების“ მ. ცხ. 168v; „რომელი-იგი უ მ ე ტ ე ს ს ა შეშჭამს“ მ. ცხ. 268r; „უ მ ე ტ ე ს ხოლო მტკიცე იქმნეს
- სარწმუნოებასა ზედა“ ფლკტ. 145,3; „ნუუკუე უ მ ე ტ ჱ ს ი თ ა მით მწუხარებითა დაითქას ეგევითარი იგი“ II კორ. 2,7; „მივსცე ვეცხლი იგი... საჴსარი უ მ ე ტ ე თ ა ჲ მათ (დ ა მ ე ტ ე ბ უ ლ თ ა
- მათთაჲ G)“ pb., რიცხ. 3,48; „ამას პატივსა უ მ ე ტ ჱ ს ს ა მივსცემ“ I კორ. 12,23; „არიან იგი უ მ ე ტ ე ს ა დ საჭირო“ A—92,811; „შეძრწუნდა უ მ ე ტ ე ს ა დ“ I, იერემ. 2,12.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page