ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უტა უტე უტკ უტყ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

უტყუ(ვ)ელ-ი

უცრუო, უმცდარი, ჭეშმარიტი:
 
„რომელ-იგი აღგჳთქუა უ ტ ყ უ ე ლ მ ა ნ ღმერთმან“ ტიტ. 1,2; „რომელი აღუთქუა ღმერთმან უ ტ ყ უ ვ ე ლ ი თ ა პირითა“ ატმ. 100,5;
„უ ტ ყ უ ვ ე ლ ი პირი იტყჳს ამას“ მ. სწ. 236,24; „მომცა მე ყოფილთაჲ მათ ცნობაჲ უ ტ ყ უ ვ ე ლ ი“ О, სიბრძ. სოლ. 7,17;
„უ ტ ყ უ ვ ე ლ ა დ აღესრულების შჯული“ О, ზირ. 31,8.
See also: ტყუ(ვ)ილ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9