( -
D I [

უ- უა უბ უგ უდ უე უვ უზ უთ უი უკ ულ უმ უნ უო უპ უჟ ურ უს უტ უუ უფ უქ უღ უყ უშ უჩ უც უძ უწ უჭ უხ უჯ უჰ უჴ
უქა უქმ უქო უქრ უქუ უქც

უქორწინებელ-ი

გაუთხოვარი, ქალწული, ცოლშეურთავი:
 
„უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ ი იგი ზრუნავს უფლისასა“ I კორ. 7,34; „ვიტყჳ უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ თ ა მათ და ქურივთა“ I კორ. 7,8; „უკუეთუ განეშოროს (ქმარსა), ეგენ უქორწინებელად“
I კორ. 7,11; „რომელნი ცხონდებიან უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ ა დ ქრისტესთჳს, ამას სოფელსაცა შეიძენენ“ მ. სწ. 118,5.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9