გაუთხოვარი, ქალწული, ცოლშეურთავი:
- „უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ ი იგი ზრუნავს უფლისასა“ I კორ. 7,34; „ვიტყჳ უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ თ ა მათ და ქურივთა“ I კორ. 7,8; „უკუეთუ განეშოროს (ქმარსა), ეგენ უქორწინებელად“
- I კორ. 7,11; „რომელნი ცხონდებიან უ ქ ო რ წ ი ნ ე ბ ე ლ ა დ ქრისტესთჳს, ამას სოფელსაცა შეიძენენ“ მ. სწ. 118,5.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.