«სასყიდელი», «საკმარი», «საფასე», «საუნჯე», «მამონა»:
- „მიგცე ფ ა ს ი შენი“ G,— „ს ა ს ყ ი დ ე ლ ი მიგცე შენ“ pb., რიცხ, 20,19; „ფ ა ს ი თ ა მრავლითა წარვიდენ სახიდ მათა“ M,— „ს ა ჴ მ ა რ ე ბ ი თ ა მრავლითა
- აღიწიენით სახიდ თქუენდა“ G, ისუ ნ. 22,8; „რომელი იყო ყოველსა ზედა ფ ა ს ს ა (ს ა ფ ა ს ე ს ა )“ საქ. მოც. 8,27; „მიგცნე შენ ფ ა ს ნ ი იგი ბნელისანი“
- I,—„მოგცნე შენ ს ა უ ნ ჯ ე ნ ი ბნელისანი“ О, ეს. 45,3; „იყვენით თავებისა თქუენისა მეგობრებ ფ ა ს ი ს ა გ ა ნ სიცრუვისა“ C,— „ისხენით თავისა თქუენისა
- მეგობარნი მ ა მ ო ნ ა ჲ ს ა მიმართ სიცრუვისა“ DE, ლ. 16,9; „ვითარცა ჴართა მჴნეთა, დაუღლვილთა, ზესკნელისა მის ფ ა ს ი ს ა თ ა... აღვიხუენით პატიოსანნი
- ძუალნი“ შუშ. XIX 7.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page