ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
[
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ფა ფე ფი ფლ ფო ფრ ფს ფუ ფქ ფშ ფხ ფჳ
ფია ფივ ფილ ფინ ფირ ფის ფიქ ფიჩ ფიც ფიწ ფიჭ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ფიც-ი:

 
„ფ ი ც ი თ აღუთქუა მას მიცემად“ მთ. 14,7; „განიხარა ყოველმან იუდამან ფ ი ც ი ს ა მისთჳს“ pb., II ნშტ. I5,15; „ფ ი ც თ ა ნუ დააჩუევ
პირსა შენსა“ О, ზირ. 23,9; „ფ ი ც ი ცრუჲ ნუ გიყუარნ“ О, ზაქ. 8,17; „მოწია ჩუენ ზედა წყევაჲ და ფ ი ც ი“ О, დან. 9,11.
See also: დაფიცება, მაფუცებელ-ი, საფიც-ი, ცილფიც-ი, ცრუფიც-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9