ფლვა

1. დამარხვა:
    

   „აქა ჰ ფ ლ ა ვ ს“ ვარ. 814; „მეგჳპტელნი ჰ ფ ლ ვ ი დ ე ს მათგანთა მკუდართა ყოველთა“ G, რიცხ. 33,4.

   See also: დამფლველ-ი, დასაფლავ-ი, დაუფლავ-ი, დაფლვა, საფლავ-ი, ჩაფლვა
2. დამარხვა, დასაფლავება:
    

   „ფ ლ ვ ი თ ვირებრ დაიფლას“ О, იერემ. 22,19.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.