ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ა ა( აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აკ ალ ამ ან აო აპ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჴ
ან ანა ანბ ანგ ანდ ანე ანთ ანკ ანპ ანტ ანუ ანძ ანჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ანთრაკ-ი

αφράχιος, თვალი პატიოსანი, ძვირფასი ქვა – ცეცხლის ან ნაკვერცხლის ფერი:
 
„უმჯობეს არს სიბრძნჱ უფროჲს ანთრაკთა პატიოსანთა“ O, იგ. სოლ. 8,11; „პირი იგი ეტლის-თუალთაჲ მათ, ვითარცა პირი ქვისა - ა ნ თ რ ა კ ი ს ა “ O, ეზეკ. 10,9; „გულის-სათქუმელ არიან იგინი უფროჲს ოქროჲსა და ა ნ თ რ ა კ ი ს ა პატიოსნისა მრავლისა“ ბას. კეს.-ექუს. დღ. 121,28.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9