მქადაგებელი, მომხმობელი, მღაღადებელი:
- „აღაღის პირი მისი ვითარცა ქ ა დ ა გ მ ა ნ“ О, ზირ. 20,15; „ქ ა დ ა გ ი ღაღადებდა ძლიერად“ О, დან, 3,4; „ქ ა დ ა გ ნ ი იქცეოდეს ყოველსა მას ქალაქსა“ ანდ.-ანატ. 191,12;
- „არცა ოხრიდა ჴმაჲ საყჳრისაჲ, ვითარცა ქ ა დ ა გ ი, მჴედართა განმაღჳძებელი“ მ.სწ. 14,27; „ქ ა დ ა გ ი იგი ჴმობნ მისთჳს“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 65,26.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.