(ქათმისა) «მფრინველი»; მამალი:
- „ქ ა თ ა მ მ ა ნ შეიკრიბნის მართუენი ქუეშე ფრთეთა“ C,— „შეიკრიბნის მ ფ რ ი ნ ვ ე ლ მ ა ნ მართუენი თჳსნი ქუეშე ფრთეთა“ DE, მთ. 23,37; „მრავალნი თესლთაგანნი არა დასხმენ
- კუერცხსა, ვითარცა ქ ა თ ა მ ნ ი“ ბ.-კეს.-ექუს. დღ. 98,18; „ქ ა თ ა მ ი ყივა“ მთ, 26,74; „ისმა ჴმაჲ ქ ა თ მ ი ს ა ჲ“ მ. ცხ, 292r.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.