«კურთხევა», შესხმა:
- „ა ქ ე ს იგი წინაშე ფარაოჲსსა“ О, დაბ. 12,15; „დედუფალთა და ხარჭთა ა ქ ე ს იგი“ О, ქება 6,8; „რაჟამს ქმნული ი ქ ი ს“ ს. გაბ.-მოც. საჴს. 89,12; „ვიხილო და ვ ა ქ ო იგი“ ფლკტ.
- 134,30; „ა ქ ე ბ დ ე ს ღმერთსა“ C,—„ა კ უ რ თ ხ ე ვ დ ე ს ღმერთსა“ DE, ლ. 2,20; „ა ქ ე ბ დ ე ს ქებულებასა მისსა“ ფს. 105,12; „ა ქ ე ბ დ ე ნ ქებასა ამას ქუეყანასა იუდაჲსსა“ I,
- ეს. 26,1; „მკურნალი იგი ი ქ ე ბ ი ნ, რომელმან განწირული განკურნის და მეფე იგი ი ქ ე ბ ი ნ, რომელმან სიკუდილისა თანამდებსა შეუნდვის“ მ. სწ. 203,16. „ახიობდეს ქებასა“ M, II ნშტ.
- 23,13; „ჴმითა ქ ე ბ ი ს ა ჲ თ ა... მსხუერპლი შევწირო შენდა“ О, იონა 2,10; „აქებდენ ქ ე ბ ა ს ა ამას ქუეყანასა იუდაჲსსა“ I, ეს. 26,1; „ქ ე ბ ა ჲ შეასხეს დამბადებელსა“ მ. ცხ. 156r;
- „დაწყებაჲ სიყუარულისაჲ ქ ე ბ ა ჲ არს“ მ. სწ. 156,24; „აღვამაღლო იგი ქ ე ბ ი თ ა“ Շ, ფს. 68,31; „დაამტკიცე ქ ე ბ ა ჲ“ მთ. 21,16.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page