ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ქა ქე ქვ ქი ქლ ქმ ქნ ქო ქრ ქს ქუ ქშ ქც ქჳ
ქებ ქედ ქენ ქერ ქექ ქეც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ქებულება

ქება, კურთხევა, შესხმა:
 
„რაჲთა მიუთხრა მე ყოველი ქ ე ბ უ ლ ე ბ ა ჲ შენი“ ფს. 9,15; „პირი ჩემი იტყოდის ქ ე ბ უ ლ ე ბ ა ს ა შენსა“ ფს. 50,17; „სასმენელ ყვნეს ქ ე ბ უ ლ ე ბ ა ნ ი დიდებულებისა შენისანი“ მ. ცხ. 307r.
See also: ქებულ-ი
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9