«ყელი», კისერი, «საქციელი»; «მჴარი»:
- „გამოთუ-იბას ქ ე დ ს ა მისსა ვირით საფქველი“ DE,—„დამო-თუმცა-ება საფქვილე ლოდი ყ ე ლ ს ა“ C, მრ. 9,42; „დავარდა ქ ე დ ს ა ზედა მისსა“ DE, — „შეეხჳა ყ ე ლ ს ა მისსა“
- C, ლ. 15,20; „ნუ განაფიცხებთ ქ ე დ თ ა თქუენთა“ M, II ნშტ. 30,8; „აღებულ იქმნეს უღელი მისი ქ ე დ ი ს ა გ ა ნ შენისა“ pb.,—„განირყუნეს უღელი მისი მ ჴ ა რ თ ა გ ა ნ
- თქუენთა“ О, ეს. 10,26; „ვიდოდეს ქ ე დ ი თ ა მაღლითა“ I, ეს. 3,16; „ძარღჳ რკინისაჲ არს ქ ე დ ი შენი“ I, ეს. 48,4; „წარმოიპყარ ქ ე დ ი შენი“ ფლკტ. 159,24; „მოჰკუეთოს
- მღდელმან თავი მისი ქ ე დ ი თ გ ა ნ“ G, „წარკუეთოს თავი მისი მღდელმან მან ს ა ქ ც ი ე ლ ი თ გ ა ნ“ О, ლევიტ. 5,8; „ვეშაპი დიდი იყო მკრდითა და განმსხობილ ქ ე დ ი თ ა“
- თევდ. 553; „უბრძანა დადებად ჯაჭჳ ქ ე დ ს ა მისსა“ შუშ. VIII 27.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page