( -
D I [

ქა ქე ქვ ქი ქლ ქმ ქნ ქო ქრ ქს ქუ ქშ ქც ქჳ
ქებ ქედ ქენ ქერ ქექ ქეც

ქენჯნა, ქეჯნა

ცემა, რტყმა:
 
„რაჲთა მ ქ ე ნ ჯ ნ ი დ ე ს მე (საწერტელი)“ II კორ. 12,7; „მ ქ ე ნ ჯ ნ ი დ ე ს, ვითარცა მონასა უძლურსა“ A—484,312v; „ჰ ქ ე ნ ჯ ნ ი ა ნ ობოლთა“ О, მალ. 3,5; „ვ ი ქ ე ნ ჯ ნ ე ბ ი თ
და განუსუენებელ ვართ“ I კორ. 4,11; „უკუეთუ ვცოდვიდეთ და ვ ი ქ ე ჯ ნ ე ბ ო დ ი თ და და მოვითმენდეთ“ I პეტრე 2,20. „მესმნეს... ქ ე ნ ჯ ნ ა ნ ი ძეთა ამონისთანი“ О, სოფ. 2,8;
„პატივი ქ ე ნ ჯ ნ ი თ უ რ თ მსგავს არს მახჳლსა, თაფლსა შინა აღმოწებულსა“ A—35,162r.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9